Roszczenie odszkodowania należy odróżnić od zadośćuczynienia. Tego typu roszczenie nosi cechy roszczenia wymiernego. A zatem zarówno Ubezpieczyciel jak i Sąd orzekający winien dokonać analizy w jakim zakresie doszło do pogorszenia sytuacji życiowej Pokrzywdzonego na skutek śmierci osoby najbliższej. Należy dokonać analizy, iż Zmarły dawał lub był w stanie gwarantować realne wsparcie ekonomiczne i inne.
Podstawą prawną tego roszczenia jest brzmienie art. 446 § 3 KC.
Sąd Apelacyjny w Poznaniu w sprawie o sygn.akt: I ACa 377/20, wyrokiem z dnia 02.06.2021 r. orzekł, iż:
Wykładnia przepisu art. 446 § 3 KC wymaga zarówno właściwej oceny okoliczności istotnych dla ustalenia odszkodowania, jak i właściwego, w odniesieniu do tych okoliczności, określenia sumy odszkodowania, które powinno stanowić adekwatne, realnie odczuwalne przysporzenie. Celem tego świadczenia jest umożliwienie uprawnionemu przystosowania się do zmienionych warunków życia. Znaczne pogorszenie sytuacji życiowej może przejawiać się w utracie wsparcia i pomocy w różnych sytuacjach życiowych w przyszłości.
Obok tego roszczenia poszkodowany może dochodzić zadośćuczynienia, i renty oraz odszkodowanie mające na celu wyrównanie wydatków związanych z kosztami leczenia, pochówkiem – jeżeli zostały przez niego poniesione.
Jest to roszczenie bez wątpienia trudniejsze do wykazania od zadośćuczynienia. Albowiem należy przeprowadzić szczegółową analizę sytuacji osobistej Poszkodowanego oraz wzajemnego funkcjonowania Zmarłego i Poszkodowanego. Wymaga przeprowadzenia przed Sądem licznych dowodów, takich jak dowód z zeznań strony, dowody z dokumentów : umów o pracę , decyzji rentowych, paragonów fiskalnych, zeznania świadków, opinie biegłych sądowych.
Zapraszamy do korzystania z usług Kancelarii.
