Roszczenie renty jest kolejnym roszczeniem, obok odszkodowania i zadośćuczynienia jakie przysługuje poszkodowanego od sprawcy szkody (ubezpieczyciela).
Podstawę prawną roszczenia rentowego stanowi brzmienie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego w brzmieniu:
Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
Renta jest świadczeniem okresowym, cyklicznym. Aby uzyskać świadczenie rentowe musi być wykazany związek przyczynowo skutkowy pomiędzy powstałą szkodą a niewłaściwym zachowaniem sprawcy wypadku oraz istnienie przesłanek wskazanych w powyższym przepisie czyli utrata całkowicie lub częściowo zdolności do pracy zarobkowej albo zwiększenie się potrzeb lub zmniejszenie się widoków powodzenia na przyszłość. Zwiększenie się potrzeb to np. konieczność odbywania leczenia, rehabilitacji co się może wiązać z dodatkowymi kosztami. Zmniejszenie się widoków powodzenia na przyszłość oznacza, iż stan zdrowia (stały uszczerbek na zdrowiu) wskazuje, iż pewne możliwości Poszkodowanego zostały zminimalizowane lub został ich całkowicie pozbawiony.
Zgodnie z brzmieniem wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w sprawie o sygn.akt: III APa 110/19:
Renta przewidziana w art. 444 § 2 k.c. ma naprawić doznaną w wyniku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia szkodę majątkową wyrażającą się w zwiększeniu wydatków lub zwiększeniu dochodów. Każda z okoliczności wymienionych w tym przepisie, a więc utrata zdolności do pracy, zwiększenie się potrzeb lub zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość, może stanowić samodzielną podstawę żądania zasądzenia renty. Renta z art. 444 § 2 k.c. ma charakter kompensacyjny, stanowi formę naprawienia szkody. Jej dochodzenie jest związane z ustaleniem szkody, pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem sprawczym w tym przypadku z wypadkiem przy pracy jakiemu uległ powód. Określenie „odpowiednia renta” (art. 444 § 2 k.c.) oznacza, że renta ma rekompensować utratę możliwości zarobkowych, ale także zwiększone potrzeby stanowiące następstwo czynu niedozwolonego.
Jak powyżej wskazano przesłanki te mogą istnieć samodzielnie.
Należy podkreślić, iż roszczenie rentowe jako roszczenie okresowe przedawnia się z upływem 3 lat od dnia szkody, poza wyjątkiem gdzie mamy do czynienia z przestępstwem (art. 442 §Kodeksu Cywilnego).
Dochodzenie tego roszczenia może mieć miejsce w jednym pozwie razem z roszczeniem odszkodowania i zadośćuczynienia.
Zapraszamy do korzystania z usług Kancelarii.
