Przepisy prawa umożliwiają usunięcie stanu niepewności prawnej, mn. poprzez instytucję zasiedzenia nieruchomości.
Zasiedzenie nieruchomości polega na nabyciu prawa własności (pozbawiając go właściciela formalnego) poprzez ustalenie Sądu, iż Wnioskodawca (Posiadacz samoistny ) posiadał nieruchomość nieprzerwanie od lat 20 w dobrej wierze i od 30 w złej wierze.
Podstawę prawną stanowi brzmienie art. 172 § 1 i 2 KC.
Aby osoba fizyczna mogła być posiadaczem samoistnym nieruchomości powinna spełnić przesłankę sprawowania realnej władzy nad nieruchomością , np. wykonywania wszystkich czynności (koniecznych do prawidłowego jej użytkowania) , na nieruchomości takich jak: uprawa roli, hodowla zwierząt, remonty budynków, ogrodzeń, zamieszkanie itp. Używając języka potocznego posiadanie to polega na tym, iż posiadacz zachowuje się tak jak właściciel.
Do zasiedzenia nie dojdzie w przypadku, jeśli właściciel lub współwłaściciel sprawuje jakiegokolwiek czynności właścicielskie pomimo, iż funkcjonuje na tej nieruchomości także posiadacz.
Aby Sąd mógł przyznać własność konieczne jest posiadanie przez wskazany powyżej okres czasu.
Dobra wiara polega na tym, iż posiadacz jest w przekonaniu że jest właścicielem nieruchomości, lub poczynił wszelkie niezbędne czynności celem dowiedzenia się, czy jest właścicielem czy nie.
Zła wiara polega na tym, iż posiadacz ma wiedzę że nie jest właścicielem, lub nie ma tej wiedzy ale nie powziął należytej staranności celem ustalenia powyższego.
Przepis 173 KC chroni osoby małoletnie przed utratą na podstawie zasiedzenia prawa własności w ten sposób, iż:
Jeżeli właściciel nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, jest małoletni, zasiedzenie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem dwóch lat od uzyskania pełnoletności przez właściciela.
Powyższe wskazuje, iż terminy 20 i 30 lat mogą ulec wydłużeniu.
Należy wskazać ponadto bardzo istotną okoliczność wskazaną w art. 176 KC. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu:
§ 1.
Jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli jednak poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza wynosi przynajmniej lat trzydzieści.
§ 2.
Przepisy powyższe stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy obecny posiadacz jest spadkobiercą poprzedniego
Przeniesienie posiadania następuje np. poprzez zmianę posiadacza np. śmierć poprzedniego posiadacza (spadkobierca dalej zajmuje się nieruchomością jak właściciel).
Zgodnie z brzmieniem art. 175 KC: Do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń.
Ustawodawca ma na myśli (początek biegu terminu, przerwanie biegu zawieszenie) (art. 117 – 124 KC).
Postępowanie w niniejszej sprawie wymaga przeprowadzenia szeregu czynności celem udowodnienia (zgodnie z brzmieniem art. 6 KC) stanu zasiedzenia nieruchomości takich jak uzyskanie niezbędnych dokumentów, wskazujących na stan prawny nieruchomości – tj. wypis z rejestru gruntów, wypis z księgi wieczystej, uzyskanie map z ewidencji gruntów, przesłuchanie świadków i stron.
Zapraszamy do współpracy z Kancelarią.
