Kodeks pracy w Dziale V zawiera rozdział dotyczący odpowiedzialności pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy.
Zagadnienie powyższe może znajdować zastosowanie w praktyce i przedmiotem licznych sporów pomiędzy pracodawcą a pracownikiem.
Omawiając to zagadnienie należy odróżnić szkodę wyrządzoną bezpośrednio pracodawcy a także wyrządzoną w czasie stosunku pracy przez pracownika osobie trzeciej.
Szkoda wyrządzona pracodawcy dzieli się zgodnie z brzmieniem przepisów na szkodę wyrządzoną nieumyślnie oraz umyślnie. Szkoda wyrządzona nieumyślnie powoduje, iż odpowiedzialność pracownika jest ograniczona. Zgodnie z brzmieniem art. 119 Kodeksu pracy:
Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.
Natomiast w przypadku wyrządzenia szkody w sposób umyślny pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę o czym stanowi brzmienie art. 122 Kodeksu Pracy.
Szkoda wyrządzona przez pracownika osobie trzeciej podlega naprawieniu przez pracodawcę. Jednak w tym wypadku należy zwrócić uwagę, iż Pracodawca będzie miał roszczenie zwrotne wobec Pracownika. (art. 120 Kodeksu Pracy).
Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 03.11.2017 r. w sprawie o sygn.akt: I ACa 1554/16 orzekł, iż:
Art. 120 k.p. dotyczy przede wszystkim szkód materialnych i odszkodowania za straty materialne oraz uszczerbków wymienionych w art. 444-446 k.c., ale nie jest podstawą do odszkodowań za naruszenie dóbr osobistych.
Zapraszamy do współpracy z Kancelarią.
